بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران)

در این پژوهش، تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دورۀ زمانی 7 ساله از 1385 تا 1391، بررسی می شود. انتظار می رود، استقرار سازوکارهای نظام راهبری شرکتی مناسب، ضمن نظارت پذیرترساختن فرایند گزارشگری مالی از کاهش کیفیت گزارش های مالی جلوگیری کند. در پژوهش حاضر از دقت پیش بینی جریان های نقدی عملیاتی آتی ازطریق اجزای سود عملیاتی، به عنوان سنجۀ کیفیت گزارشگری مالی و از  نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره، میزان سهام تحت تملک سرمایه گذاران نهادی، تمرکز قدرت، اندازۀ هیئت مدیره، ساختار مالکیت، نوع مالکیت، درصد سهام شناور آزاد، کیفیت حسابرسی، وجود حسابرسی داخلی، کیفیت گزارش حسابرسی و دورۀ تصدی حسابرس به عنوان سازوکارهای نظام راهبری شرکتی استفاده شد. درمجموع، تعداد 100 شرکت به عنوان نمونه، انتخاب و با استفاده از آزمون مقایسۀ میانگین دو جامعه، نتایج تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد شاخص توانایی سازوکارهای نظام راهبری شرکتی که شامل تمامی ویژگی های ساختاری مورد بررسی در این پژوهش است، بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بی تأثیر است. به علاوه، در بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی به صورت منفرد مشخص شد، تنها کیفیت گزارش حسابرسی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها مؤثر بوده است